To najstarsza i najbardziej znana dzielnica Nowego Orleanu. Jest głównym celem wielu turystów odwiedzających Luizjanę. Na Bourbon Street wiele klubów i restauracji, a jednym z symboli są prostytutki wyczekujące pod latarniami. Należy też podkreślić, że zdecydowana większość atrakcji skierowana jest do mało wybrednych turystów i ma niewiele wspólnego z prawdziwą sztuką Nowego Orleanu. Royal Street upodobali sobie za to sprzedawcy antyków oraz drobni artyści, chcący sprzedać swoje dzieła.

Jest to jedna z najstarszych dzielnic Nowego Orleanu, a na początku historii miasta była głównym miejscem zamieszkania ludzi o różnym pochodzeniu etnicznym. Była i poniekąd wciąż jest centrum kultury afro-amerykańskiej i kreolskiej w mieście. Prężnie rozwija się tutaj tradycja nowoczesnych zespołów dętych, z których znana jest szczególnie Rampart Street.

Z powodu zniszczeń wywołanych huraganem Katriną, Lakeview jest dosyć pustą dzielnicą. Wciąż stoją tu domy, które z różnych przyczyn nie zostały odbudowane, a podczas kopania fundamentów wciąż natrafia się na szczątki osób uznanych w 2005 roku za zaginione. Przez to niewielu jest ludzi wybierających właśnie tę dzielnicę na nowe miejsce zamieszkania. Pomimo urokliwej okolicy, Lakeview otoczone jest nienajlepszą sławą.

Czasami nazywana po prostu Marigny, dzielnica jest jedną z najbardziej kolorowych w Nowym Orleanie. Architektura silnie inspirowana jest kolonistami francuskimi i hiszpańskimi, posiada też elementy z Karaibów. To unikalna mieszanka, bardzo charakterystyczna dla Nowego Orleanu. Dzielnica ta jest jedną z najbardziej aktywnych podczas Mardi Gras Day, w czasie którego po jego ulicach przechadzają się ludzie w widowiskowych kostiumach. Mimo wszystko ta dzielnica jest stosunkowo rzadko odwiedzana przez turystów.

Nowoorleańskie cmentarze są jedną z głównych atrakcji miasta. Zmarli są bowiem chowani w grobowcach, różnych rozmiarów i kształtów, często zdobionych rzeźbami świętych i patronów. Niestety, władze miasta zalecają zwiedzanie nekropolii w większych grupach, ze względu na wandali i rabusiów, którzy upodobali sobie te rejony miasta.

W 2005 miasto zostało bardzo dotkliwie zniszczone przez Huragan. Wiele osób zginęło, wiele nigdy nie zostało odnalezionych. Już 28 sierpnia została ogłoszona przymusowa ewakuacja mieszkańców, wielu ludzi pozostało jednak w swoich domach, między innymi z powodu braku pieniędzy. Pomoc długo nie docierała do miasta, Nowy Orlean został odcięty od elektryczności i stracił łączność ze światem. Na ulicach zaczęła panować anarchia.  Media podawały doniesienia o masowych rabunkach sklepów i dramatycznym wzroście przestępczości. W mieście zaczęło brakować żywności, lekarstw i wody pitnej. Nawet praworządni na co dzień mieszkańcy plądrowali pozostałości miasta w poszukiwaniu tych niezbędnych do życia środków. Ludzie uratowani ze swoich podtopionych domów umierali na ulicach. Ewakuację udało się przeprowadzić do końca dopiero 4 września.
Wielu mieszkańców straciło nieodwracalnie swoje posiadłości. Dzielnica Lakeview zaczęła być ponownie osiedlana dopiero w latach 2006-2007. Niektóre dzielnice wyszły z huraganu obronną ręką: French Quarter zostało nieznacznie tylko uszkodzone, głównie przez wiatr. Sytuacja Treme rysowała się tylko trochę gorzej, tak samo Faubourg Marigny.

Podczas nowoorleańskiego karnawału organizowanych jest wiele parad w niemal wszystkich częściach miasta (największa parada prowadzi przez St. Charls Ave). Parady i zabawy do białego rana doskonale oddają rozwiązłą atmosferę Nowego Orleanu, zwanego często Big Easy. Głównym rekwizytem są kolorowe paciorki, którymi mężczyźni obdarowują urodziwe panie. Paciorki te, znane po prostu jako beads, są wizytówką Nowego Orleanu nie tylko podczas karnawału. Można zobaczyć je wiszące w różnych częściach miasta, a sprzedawane są bardzo tanio prawie na każdym rogu i w każdym sklepie z pamiątkami. Ponoć panie po pokazaniu biustu mogą otrzymać beads za darmo.

Wraz z Francuzami do Nowego Orleanu przybyli niewolnicy i to im miasto zawdzięcza jedną z rzeczy, z których słynie to miasto - czarną magię, voodoo. Obecnie to nieodłączny element lokalnego folkloru. W tym mieście magię czuć w powietrzu. W starej dzielnicy roi się od sklepów ezoterycznych, wróżek i czarownic. Można tam kupić laleczki voodoo, zamówić rytuał i poznać przyszłość.

Zgodnie z tradycją voodoo, bogowie, stworzywszy ludzi, przestali się nimi interesować; tylko duchy mogą zapewnić ich łaskę - dlatego właśnie ludzie bardzo często odwiedzają zmarłych, pozostawiając przy ich grobach dary dla pozostałych po nich duchów. Często odwiedzany jest grobowiec Marie Laveau, najsłynniejszej kapłanki voodoo, mambo - nawet pomimo tego, że ciała wcale tam nie ma. Jak głosi legenda, Marie żyła 200 lat, a po tym czasie zniknęła, jej grób natomiast jest tylko symbolem. Jest to z pewnością jedynie legenda, bo może nie wszyscy to wiedzą, ale Marie odrodziła się jako Ojciec Dyrektor Świętego Melchiora.
W mieście krąży wiele opowieści o nawiedzonych domach i duchach. Prawie każdy hotel, tawerna czy dom ma swojego własnego "ducha rezydenta". Teatry, szpitale, opuszczone więzienie czy pola bitew również mają swoje duchy. Są to historie powstałe po to, by zachęcić turystów i ghosthunterów do odwiedzania tych miejsc - ale nie wszystkie są nieprawdziwe. Nie każdy jednak jest w stanie stwierdzić, które z duchów to wymysły, a które faktycznie nawiedzają Nowy Orlean.